De voorjaarsvakantie begint maandag. Dat betekent dat de praktijk een weekje dicht is. Heerlijk, weer even onthaasten, geen wekker in de ochtend, rustig wakker worden en ontbijten. Kijken wat de dag ons brengt, zonder al te veel op de planning te hebben staan.
Vandaag ben ik, nadat ik mijn dochter Emma naar school heb gebracht, doorgefietst naar de praktijk. Even lekker wat dingen regelen, mails beantwoorden en de praktijk opruimen. Snel nog wat leuke pakketjes gemaakt voor een verloskundige praktijk.
Ik heb altijd nieuwe ideeën
Aan het eind van de ochtend heb ik met Renate (de beste coach die er bestaat) nieuwe ideeën besproken. Ze luistert altijd liefdevol naar al mijn plannen en ideeën. Ze weet inmiddels dat het in mijn hoofd altijd een beetje chaotisch is en dat ik een kei ben in het bedenken van nieuwe dingen. Ik heb een echte sjaak afhaak als het aankomt op het uitwerken van mijn plannen, want hey ik krijg nu toch ineens een nog veel beter idee. Dat andere maak ik later wel af.
Renate maakt het voor mij overzichtelijk en zorgt voor structuur. We drinken koffie en praten over van alles en nog wat. We houden allebei van die controle en structuur en hebben zo onze vaste gewoontes. We zitten in de praktijk altijd op dezelfde plek, voor het raam. Kijkend naar buiten, zei ik tegen Renate: “Deze keer voelt vrij zijn anders dan anders.”
Normaal had ik altijd een beetje een haat-liefdeverhouding met vrij zijn. Ik kon er niet echt van genieten. Vrij zijn betekende voor mij dat de praktijk dicht was. Ik werk alleen, dus als ik er niet ben, draait de praktijk niet door. Ik heb geen inkomsten en geen contact met mijn patiënten. Wat nou als een nieuwe klant belt om zich in te schrijven? Dan kunnen ze me niet bereiken... Error.
Mondzorg Mensink is een begrip geworden
Inmiddels draait de praktijk vijf jaar. Ik heb dus echt wel een vast patiëntenbestand opgebouwd, waardoor ik de praktijk nu wat makkelijker los kan laten en echt kan genieten van het vrij zijn. Maar waarom voelt het dit keer anders?
Vaak kreeg ik de vraag van mensen om mij heen of van patiënten: “Hoeveel werk je eigenlijk?” Bij zo’n open vraag gebeurt er van alles in mijn hoofd. Bedoelen ze dan hoeveel uur? Hoeveel dagen? Soms werk ik veel, soms wat minder of neem ik een dag vrij. Mijn week is bijna nooit hetzelfde. Eigenlijk kan ik hier dus geen goed antwoord op geven. Vaak zei ik dan een beetje ongemakkelijk: “Ja, ik weet het niet precies.”
Dan gingen mensen het voor mij invullen: “Oh, je werkt alleen onder schooltijden? Dat zijn geen lange dagen dan? Woensdag alleen de ochtend, dat is wel heel kort. Je werkt ook op zaterdag? Zeker niet alle zaterdagen of alleen in de ochtend? Of het was juist: ‘Nou, jij werkt echt veel. Is de praktijk zes dagen open? Dat is toch niet te combineren als moeder. Toch ook niet leuk voor je dochter als je op zaterdag werkt. Werk je ook nog avonden?’ Pfff, waar heb je zin in?”
Al deze meningen maakten mij een lange tijd onzeker
Doe ik het wel goed? Werk ik niet te veel of juist te weinig? Moet ik meer doen of juist minder? Als pleaser is het heel lastig om iedereen tevreden te houden, en dat gaat dus ook nooit lukken.
Ik heb gekozen met het starten van mijn eigen praktijk voor vrijheid. Gas geven wanneer dat nodig is en vertragen wanneer het kan. Dat is wat past bij mij. Werken op tijden dat past bij mij. Een blog schrijven om 22:36 uur bijvoorbeeld omdat ik ineens bedacht dat dit misschien wel een heel goed idee is om te gaan doen 😉
Commentaires